| NEKOPOST |
| การแสดงผล |
แต่ตรูรอดวะเฮ้ย
่
ชั้นไม่ได้มีบาดแผลสาหัสใด ๆ แขนขาก็อยู่ครบดี ร่างกายยังขยับได้อยู่
โครโน่ “ฟูว์ อืม…”
ท่ามกลางกลุ่มควันสีดำ ชั้นยืนขึ้นด้วยพลังที่เหลืออยู่
ตอนนี้ฝุ่นควันยังไม่ได้จางหายไป ชั้นเลยมองอะไรรอบตัวไม่ค่อยชัดเจนนัก แต่อย่างน้อยก็ยังพอยืนยันสภาพของตัวเองได้
ให้ตายสิ [อ้อมกอดแห่งมารร้าย บาโฟเม็ท เอ็มเบรซ] ของชั้น ไหม้หายไปทั้งหมดเลย
ตอนนี้สภาพของชั้นเหลือแค่เสื้อซับในสีดำธรรมดาที่ไม่ได้อัดพลังเวทใด ๆ ลงไปเลย กับกางเกงหนังเน่า ๆ ตัวหนึ่งเท่านั้น พูดง่าย ๆ คือเหมือนพวกชาวบ้านธรรมดาทั่วไปเลยละตอนนี้
โครโน่ “ขอบคุณมากที่ช่วยชีวิตของชั้นมาถึงตอนนี้”
ตั้งแต่พบมันที่กลองสมบัติภายในกระท่อมของลิลี่ มันก็เปรียบเสมือนคู่หูของของชั้นมาตลอดสามเดือนเช่นกัน อย่างน้อยชั้นก็ควรที่จะพูดอะไรให้กับมันไปบ้าง
มันทำหน้าที่ปกป้องผู้สวมใส่จนนาทีสุดท้ายของมันเอง ถ้าหากไม่มีผ้าคลุมนี้แล้วละก็ ชั้นก็คงตายไปแล้ว
โครโน่ “แล้ว...ผลการต่อสู้ละ ?”
สภพาโดยรอบถูกเผาไปจนหมด ชั้นลุกขึ้นมองดูไปข้างหน้า
ควันดำเริ่มจางหายไปแล้วด้วยลมที่พัดผ่านมา
เพราะถูกแรงระเบิดพัดมา ชั้นเลยกระเด็นห่างจากจุดลงพอสมควร แล้วอัครสาวกที่ 8 ไอซ์ ที่อยู่จุดศูนย์กลางพอดีเลย เธอก็ไม่น่าจะ---
โครโน่ “...นั่นมันบ้าอะไรฟะ ?”
พอควันดำจางหายไป ชั้นก็ได้เห็นหลุมลึกที่กินรัศมี 100 เมตรโดยรอบ เป็นหลักฐานชั้นดีเลยว่ามันระเบิดรุนแรงขนาดไหน
และที่จุดศูนย์กลางของระเบิดนั้น ชั้นเห็นก้อนสีดำอยู่ก้อนหนึ่ง
โครโน่ “นั่นคือมอนสเตอร์งั้นหรือ ?”
ชั้นเดินเข้าไปใกล้ ๆ ก้อนสีดำนั้นมีลักษณะเหมือนกับสิงโต
เนื่องจากระยะห่างที่ไกล ชั้นเลยไม่แน่ใจในขนาดตัวของมัน แต่ดูท่าจะใหญ่ประมาณ 10 เมตรได้
มันเรื่องบ้าอะไรกันฟะ ? เกิดอะไรขึ้นกับไอซ์ ? หรือว่าไอซากนั้นคือตัวจริงของไอซ์งั้นหรือไง ?
ขณะที่ชั้นกำลังคิดถึงความเป็นไปได้หลาย ๆ อย่างภายในหัว ที่มือของชั้นก็เตรียมพร้าต้องสาป ฮาราซะเอาไว้เพื่อในกรณีไม่คาดฝันที่อาจเกิดขึ้นได้
ลิลี่ “โครโน่ ! ไม่เป็นไรใช่ไหม !!?”
ที่นอกศูนย์กลางความชิบหายนี้ ลิลี่ได้ตะโกนขึ้นมา
แม้ว่าจะไม่ได้ยินเสียงของฟิโอน่าเลย แต่ชั้นพอจะเดาได้ว่าตอนนี้คงจะล้มลงไปแล้ว เพราะใช้พลังเวทจนหมดตัว
โครโน่ “ยังมีชีวิตอยู่ !”
ลิลี่ที่อยู่ในร่างของหญิงสาวได้ปรากฏตัวขึ้นมา ตัวเธอเต็มไปด้วยเขม่าสีดำ คงเป็นเพราะเธอใส่พลังโอราเคิลฟีลด์มาให้กับชั้น เธอเลยไม่อาจป้องกันตัวเองได้เต็มที่เท่าไหรนัก
ขณะที่ลิลี่วิ่งมาทางชั้น ตอนนั้นเอง ปากของมอนสเตอร์ตัวนั้นก็มีการเคลื่อนไหวเกิดขึ้นในสายตาของชั้น
โครโน่ “ยังมีชีวิตอยู่ !?!”
แล้วคำถามของชั้น
ไอซ์ “---อิย้าา~ อันตรายจังน้า (いやぁ、危なかった)”
ก็ได้รับคำตอบแล้ว
ไอซ์ “ถ้าไม่ได้สึมิกิจังมาช่วยปกป้องเอาไว้ละก็ ฉันคงเดี้ยงไปแล้วละ”
ภายในปากของมอนสเตอร์ที่เปิดกว้างนั้น ข้างในของเขี้ยวที่แหลมคม มีหญิงสาวคนหนึ่งปรากฏอยู่
ไอซ์ “ฉันตกใจมากเลยละ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่มีคนรบกวนการทำงานของไอเท็มนี้ได้”
พร้อมกับร้อยยิ้มที่ราวกับไม่เคยผ่านเหตุการณ์เฉียดตายมาก่อน อัครสาวกที่ 8 ก็ได้ยืนตรงหน้าชั้นอีกครั้งแล้ว
เธอไม่มีแผลจากไฟไหม้ให้เห็นเลยสักนิด
สิ่งที่เปลี่ยนไปก็มีแค่ผมทรงทวินเทลที่ถูกปล่อยยาวลงมาแล้วเท่านั้น
นั่นก็หมายความว่า ผนึกของเธอได้ถูกปลดปล่อยแล้ว
โครโน่ “อึ๊ก ล้อเล่นใช่ไหม…”
ระยะห่างระหว่างพวกเราในตอนนี้คือ 10 เมตร แต่ชั้นสามารถรับรู้ได้ถึงความหนาแน่นของพลังเวทที่เธอปล่อยออกมาได้เลย
ผนึกทั้งหมดได้ถูกปลดออกแล้ว ออร่าสีเงินตอนนี้ได้หนาขึ้นกว่าเดิม ชั้นรู้สึกได้ถึงพลังและแรงกดดันที่ไม่อาจเอาชนะได้
สถานการณ์แย่มาก ความจริงที่ว่าแม้แต่พลังของ [รังสีแห่งสุริยะ-โกลเด้น-ซัน] ก็ยังไม่อาจล้มเธอได้ แถมตอนนี้อัครสาวกก็กำลังจะเอาจริงแล้ว ทำให้ทุกอย่างเลวร้ายไปซะหมดเลย
ลิลี่ “วิ่งโครโน่ !”
ขณะที่ลิลี่ตะโกนออกมา บอลแสงจำนวนมากก็ได้พุ่งโจมตีผ่านด้านข้างของชั้นไปที่ไอซ์
ชั้นไม่ยืนรอโง่ ๆ แบบนี้หรอก ตอนนี้ชั้นวิ่งหนีออกห่างจากเธอให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
แต่จังหวะที่ชั้นเริ่มก้าวเท้าแรกออกไป ไอซ์ก็ได้ดึงสายของธนูด้วยความเร็วที่คนไม่อาจมองเห็นได้ไปแล้ว
ในวินาทีต่อมา ลูกธนูได้ถูกยิงออกมาด้วย---
ไอซ์ “--[ศรแสง・ลักซ์・ซากิต้า] เสริมพลัง・เอ็นชาร์ท (付加・エンチャント) [ธาตุศักดิ์สิทธิ์・ไอซ์เทล (神聖元素・アイテール)]”
ศรแสงที่เป็นเวทระดับต่ำที่เธอเคยใช้นั้น กำลังจะถูกยิงออกมา แต่คราวนี้ตัวลูกศรนั้นบิดเบี้ยวดูไม่ชัดเจน ราวกับว่ามิติโดยรอบได้ถูกบิดเบือนออกไป หรือตามอย่างที่เห็นจากปลายตา ภาพของมันโดยรอบก็กำลังบิดเบือนอยู่
ทันทีที่ศรแสงแปลกประหลาดนั้นถูกยิงออกไป คันธนูของเธอก็หักลงมาทันที
ไม่มีทางที่จะรับมันการโจมตีของธนูลูกนี้ได้
ขณะที่คิดแบบนั้น บอลแสงของลิลี่ก็ได้เข้าปะทะกับร่างของไอซ์
แสงสว่างบาดตาได้เจิดจ้าขึ้นมา ฝุ่งควันได้แผ่กระจายออก แต่ไอซ์ก็ยังคงยืนอยู่ในท่าหลังจากยิงธนูโดยไม่ได้รับความเสียหายใด ๆ
เมื่อพิจารณาจากความแข็งแกร่งของอัครสาวกแล้ว ชั้นก็อดสงสัยไม่ได้ว่าพวกมันสามารถบาดเจ็บได้หรือเปล่า แต่ตอนนี้ สิ่งที่ชั้นกังวลที่สุดคือทิศทางที่ลูกธนูนั้นถูกยิงไปต่างหาก
โครโน่ “ชิ เธอเล็งไปที่ลิลี่นี่ !?”
ศรแสงพุ่งผ่านด้านข้างของชั้นไปยังลิลี่ที่อยู่ข้างหลัง
ถึงลูกธนูนั้นมีสภาพบิดเบี้ยวจนมองเห็นไม่ชัด แต่มันก็ไม่ได้เร็วมากจนถึงขั้นมองตามไม่ทัน
ลิลี่ “เป็นการโจมตีที่ช้าจริง--”
ลิลี่สร้างบอลแสงไปปะทะกับศรแสงที่พุ่งโจมตีเธอ
ธนูเพียงดอกเดียวที่เล็กจ้อยนั้น ลิลี่ได้ใช้การโจมตีที่มีความสามารถติดตามเป้าหมายในการหยุดมันเอาไว้ บอลแสงนี้สามารถทำลายวัตถุที่บินพุ่งมาหาเธอได้
แล้วในตอนที่บอลแสงเข้าปะทะกับวัตถุที่พุ่งเข้ามา ก็เกิดระเบิดพร้อมกับแสงสว่างเล็ก ๆ ที่เจิดจ้าขึ้นมา
แต่ทว่า
ลิลี่ “--ไม่จริง ! ทั้งที่เป็นเวทระดับต่ำแท้ ๆ !!”
ศรแสงที่ควรเป็นเวทระดับต่ำนั้น สามารถทะลวงต่อมาได้แม้ว่าจะถูกการโจมตีของลิลี่เข้าไป
โครโน่ “หลบซะลิลี่ ! การโจมตีนั้นอันตรายเกินกว่าจะรับไว้ได้นะ !!”
ไอซ์ไม่ได้ยิงศรแสงธรรมดา แต่เธอได้ใช้เวทเสริมพลังเพิ่มให้กับมันด้วย
ลิลี่ “!?!”
จังหวะที่ลิลี่เริ่มทำการหลบหลีก ราวกับรู้ว่าเธอจะทำแบบนั้น ศรแสงได้เพิ่มความเร็วขึ้นมาทันที
นอกเหนือไปกว่านั้น มันยังเลี้ยวในลักษณะหักศอกไปที่ลิลี่ได้อย่างแม่นยำด้วย
ลิลี่ “มันติดตามเป้าหมายด้วย !?”
ด้วยความเร็วและพลังในการติดตามระดับนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะหลบพ้น
สิ่งที่ลิลี่ทำได้ก็มีแต่
ลิลี่ “โอราเคิลฟีลด์ เต็มกำลัง !”
ป้องกันเท่านั้น
*บรึ้มมมมมมม !!*
โครโน่ “ลิลี่ !!?”
แรงระเบิดนั้นเกินกว่าที่ศรแสงธรรมดาจะทำได้
ท่ามกล่างแสงสว่าง ชั้นเห็นร่างน้อย ๆ ของลิลี่ปลิวกระเด็นออกไป
ไม่จริง ลิลี่ ลิลี่คนนั้น--- ไม่ ไม่ ใจเย็นก่อน เธอยังมีแขนขาครบอยู่ แล้วก็ไม่มีเลือดไหลออกมาด้วย เธอยังปลอดภัยอยู่
คงมีแค่โอราเคิลฟีลด์ของเธอที่ถูกระเบิดแตกไป แถมชุดของเธอก็ทำจาก [ผ้ากํามะหยี่โบราณ] มันสามารถช่วยปกป้องร่างของเธอเอาไว้ได้แน่
ลิลี่ที่ถูกยิงปลิวไปนั้น ได้หล่นลงมากระแทกกับพื้นแล้วหยุดเคลื่อนไหวลง
ไม่มีการตอบสนองใด ๆ จากเธอ เธอคงจะแค่สลบไปเท่านั้นเองน่า
ไอซ์ “ไม่ใช่เวลาจะไปห่วงแฟรี่จังหรอกนะรู้มั้ย ? การโจมตีของฉันยังไม่จบหรอกนะ”
ชั้นหันกลับไปมองไอซ์อีกครั้ง
โครโน่ “นี่มัน--”
ศรแสงดอกเมื่อกี้ที่โจมตีลิลี่ไป กำลังพุ่งมาหาชั้น
ดูเหมือนมันจะไม่ได้หายไปจากการระเบิดนั้น มันยังคงไล่ล่าหาเป้าหมายอยู่ ดูท่าเธอต้องการจบการต่อสู้นี้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว
โครโน่ “ควยเอ้ย ! กระสุนปีศาจ !!”
ชั้นถือคฑาเวทเอาไว้ในมือซ้าย แล้วยิงพายุกระสุนออกไปที่ศรแสงนั้น
แต่มันไม่กระเทือนเลยสักนิด ไม่ว่ากระสุนจะเข้าปะทะไปมากแค่ไหน ศรแสงนั้นก็ยังคงพุ่งต่อมาราวกับขีปนาวุธที่ล็อคเป้าเอาไว้แล้ว
ระยะห่างของมันเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ
เป็นไปไม่ได้ที่จะหลบมัน นี่ชั้นจะรอดชีวิตไปไหมเนี่ย ? มันสามารถทำลายโอราเคิลฟีลด์ของลิลี่ได้อย่างง่ายดาย แล้วพลังป้องกันของชั้นนี่ยิ่งแล้วใหญ่ --- ไม่ จะมายอมแพ้ตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด มีแต่ต้องทำเท่านั้น !
โครโน่ “โอ้อ้อ้อ้อ้อ้อ้อ้ โล่สีดำ !!”
จับคฑาเวทในมือให้มั่นตรงหน้า ชั้นสร้างโล่ด้วยพลังทั้งหมดที่มี
ยึดขาของตัวเองให้สมดุล พร้อมรอรับแรงปะทะที่กำลังจะเกิดขึ้นจากศรแสงด้วยโล่อันนี้
*เคล้งงแกร๊กกกก--*
มีเสียงที่เหมือนกับการขูดเข้าไปในเนื้อของโล่ดังขึ้นมา ศรแสงถูกหยุดเอาไว้ด้วยโล่ตรงจุดที่ถูกยิงเข้ามา
ไม่มีแรงกระแทก ไม่มีการระเบิด แต่มันกำลังเจาะทะลวงราวกับสว่านที่กำลังทำลายกำแพง ศรแสงยังคงเคลื่อนไหวต่อเนื่องอยู่
ในเวลาต่อมา ศรแสงดอกนี้ก็สามารถทะลวงผ่านโล่เข้ามาได้
ในตอนนั้นคฑาเวทของชั้นยังคงยื่นไปข้างอยู่ มันได้ปะทะเข้ากับภาพที่บิดเบือนของศรแสง ทันใดนั้น คฑาไม้ก็ถูกทุบ บดขยี้ จนกลายเป็นเศษซากลงไป
ชั้นรู้สึกว่าได้เห็นทุกชิ้นส่วนของคฑาไม้ที่แตกหักกระจายออกจากมือไปอย่างช้า ๆ
ศรแสงยังคงพุ่งเข้ามา ชั้นไม่มีทางป้องกันได้ เป้าหมายต่อไปของมันคือฝบหน้าของชั้นเอง มันพุ่งตรงมาที่เป้าตาของชั้น และนั่นก็คือภาพที่ชั้นมองเห็น
โครโน่ “ย้ากก !!”
ด้วยการตอบสนองทางร่างกาย มือขวาของชั้นได้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ที่ระหว่างตัวชั้นกับศรแสง ได้มีกำแพงสีดำ ไม่สิ พร้าต้องสาปสีดำ [ฮาราซะ] ขวางกั้นเอาไว้แทน นี่คือการป้องกันสุดท้ายของชั้นแล้ว
*เคล้งงแกร๊กกกก--*
เสียงเดียวกับเมื่อกี้ มันพยายามจากเจาะทะลุใบดาบเล่มนี้เข้ามาเช่นกัน
ทุกอย่างค่อย ๆ ถูกทำลายลง เริ่มจากพลังเวทมนต์ดำที่ไหลเวียนอยู่ภายในของดาบ มันทนได้ไม่ถึง 0.2 วินาที
จากนั้นก็เป็นตัวของพร้าต้องสาปเล่มนี้
[ฮาราซะ] คืออาวุธต้องคำสาป นั่นหมายความว่าเป็นอาวุธเวทมนต์ประเภทหนึ่ง ใบดาบที่อาบไปด้วยพลังเวทมนต์นั้น แข็งแกร่งยิ่งกว่าโลหะธรรมดาเป็นไหน ๆ
แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นกันก็ตาม
*เคร้ง !!*
ก็ยังไม่อาจหยุดศรแสงนี้ได้ !
โครโน่ “---”
พร้าต้องสาปที่เต็มไปด้วยความรักและเกลียดชัง ได้ถูกศรแสงทะลวงผ่านมาเป็นที่เรียบร้อย
ตอนนี้ชั้นไม่เหลืออะไรจะมาปกป้องอีกแล้ว
มันไม่หยุด ไม่มีทางหยุดสิ่งนี้ได้อีกต่อไป
ชั้นทำได้แต่มอง ด้วยดวงตาซ้าของชั้น ศรแสงก็ได้เสียบเข้าไปตรง ๆ
*สวบบบ*
โครโน่ “อ้ากกกกกกกกกกกกกก !!”
เส้นแสงจมมิดเข้าไปในดวงตาข้างซ้ายของชั้น
มันทะลุลูกตาเข้าไป มันเจ็บ มันเจ็บปวดมาก แต่ ชั้นยังทนได้ ชั้นยังไม่ตาย !
โครโน่ “อ้าา ฮ่าาาา…”
ศรแสงที่ทะลุลูกตาเข้าไป ได้หยุดลงแล้ว
ชั้นรู้สึกได้ว่ามันไม่ทะลุไปถึงสมองของชั้น
แต่แน่นอนแล้วว่า ชั้นได้สูญเสียการมองเห็นไปข้างหนึ่งแล้ว
ชั้นเห็นศรแสงปักคาอยู่ที่ดวงตาซ้ายด้วยดวงตาขวาของตนเอง
ชั้นโยนเศษซากที่เหลือของคฑาเวทในมือซ้ายทิ้งไป แล้วดึงศรแสงออกมาจากดวงตา
พลังที่ถูกเสริมเอาไว้ได้หายไปแล้ว ภาพที่บิดเบี้ยวรอบตัวศรแสงเองก็เช่นกัน แม้ว่ามันจะเป็นแค่แสง แต่ชั้นก็ยังสามารถจับมันได้ แล้วมันก็ไม่มีความร้อนอีกด้วย
นี่มันไม่ใช่ [ศรแสง・ลักซ์・ซากิต้า] แล้ว มันใกล้เคียงกับ [ลิ่ม・ซากิต้า (杭・サギタ)] ของซาริเอลเลย
โครโน่ “โอ้ววววววว !”
ชั้นดึงศรแสงนั้นออกมา
ความรู้สึกของเนื้อที่ถูกฉีกขาด มีอะไรบางอย่างถูกทำให้เปิดเป็นรูกว้างออกภายในดวงตาซ้ายของชั้น มันเป็นความรู้สึกที่ชั้นไม่อยากเจออีกเป็นครั้งที่สองเลย
โครโน่ “อั๊ก...โอ้อ้….”
ชั้นดึงมันออกมาพร้อมกับลูกตาที่มันแทงทะลุเอาไปด้วย
โครโน่ “ฮ่าา…”
แต่ตอนนี้สิ่งที่ชั้นต้องกังวลไม่ใช่เรื่องดวงตาซ้ายที่เสียไป แต่เป็นศัตรที่ยืนอยู่ตรงหน้า ไอซ์ คนนี้
ด้วยดวงตาขวา ชั้นเห็นไอซ์เข้ามาใกล้ตรงหน้าตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
ไอซ์ “ขอโทษด้วย ดูท่าฉันจะเล่นหนักมือไปหน่อย”
เธอแลบลิ้นออกมาเล็กน้อย เธอทำตัวราวกับเด็กน้อยที่เล่นซน แล้วอายเพราะถูกคนอื่นจับได้แบบนั้น
ด้วยระยะนี้ ชั้นสามารถใช้ [ฮาราซะ] ฟันเธอด้วยส่วนที่ยังไม่พังได้
แต่ชั้นไม่อาจขยับได้ แขนขวาของชั้นที่ถือพร้าต้องสาปเอาไว้มันไม่ขยับเลยสักนิด
ทั้งที่ชั้นไม่ได้บ้าคลั่ง แล้วด้วยระยะนี้ เวลาที่เหลือนี้ โอกาศที่จะโจมตีแบบนี้
เชี่ยเอ้ย ! ขยับสิ ! ชั้นไม่สนหรอกนะว่าชั้นจะตายไปพร้อมกับเธอด้วย ดังนั้น ขยับสิ !
ลิลี่เองก็หมดสติไปแล้ว ฟิโอน่าก็หมดพลังเวท ชั้นเป็นคนเดียวที่สามารถสู้ได้ตอนนี้เท่านั้นนะ !
ไอซ์ “อย่าจ้องฉันแบบนั้นสิ การต่อสู้นี้ คุณมารร้าย ไม่สิ โครโน่-คุงกับพรรคพวกชนะฉันแล้วละ”
โครโน่ “จะเล่นบ้าอะไรอีก ? …”
ไอซ์ “ไม่มี ไม่มีอะไรแล้วละ ธนูของฉันเองก็พังไปแล้วด้วย”
เธอโบกมือทั้งสองที่ว่างเปล่าไปมาราวกับเด็ก ๆ
ไอซ์ “ฉันไม่ได้บอกซักหน่อยว่าจะสู้กันถึงตาย โครโน่-คุงกับเพื่อน ๆ เองก็ยังไม่อยากตายใช่ไหมละ ? อีกอย่าง ฉันเองก้ได้สึมิกิจังช่วยเอาไว้ด้วย ดังนั้น ฉันที่ฉีกข้อกำหนดไปเอง ก็ถือว่าแพ้ไปแล้วละ จริงมั้ย ?”
ชั้นแทบไม่อาจหายใจหรือกระพริบตาได้เลยตอนนี้
ชั้นไม่อาจแม้แต่จะพยักหน้าเห็นด้วยกับเธอ หรือสงสัญญาณใด ๆ ตอบเธอได้เลย
ไอซ์ “ฮิ ฮิ ฮิ ถ้าสึมิกิ-จังไม่แลกชีวิตเอาไว้ ฉันเองก็คิดว่าตายไปแล้วเหมือนกันนะจากการต่อสู้ในวันนี้ เป็นการต่อสู้ที่ยากมากจริง ๆ แต่ก็สนุกมากเลยละ”
ราวกับคิดถึงความรู้สึกของชั้น ไอซ์ได้จับหัวไหลของชั้นเอาไว้
ชั้นทำได้แต่สะบัดตัวให้มือของเธอหลุดออกไป
ไอซ์ “มูววว์ อย่าโกรธนักสิ ! แต่ฉันจะยกโทษให้ก็ได้ พวกเธอสามคนพยายามอย่างที่สุดแล้วนี่ ดังนั้น---”
ในตอนนั้น ออร่าสีเงินของไอซ์ก็เข้มและหนาขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้เต็มไปด้วยจิตสังหารอย่างรุนแรง
ไอซ์ “--อย่าได้ริอ่านมาแตะต้องพวกเขานะ [มิซา]”
จัตสังหารนั้นไม่ได้เล็งเป้ามาที่ชั้น แต่เป็นคนอื่น เป็นคนที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ ชั้นโดยที่ชั้นไม่รู้ตัวเลย
มิซา “ก็เห็นเธอทำท่าจะลำบากอยู่ ฉันเลยมาช่วย ไม่รู้หรือไง ?”
โครโน่ “ใคร ใครกันนะ ?...”
ขณะที่หันไปมองข้างหลัง ชั้นก็เห็นผู้หญิงที่ไม่เคยพบมาก่อนยืนอยู่
มิซา “อัครสาวกที่ 11 ลอร์ดมิซา นับเป็นเกียรติ์ของแกแล้วที่ฉันจะเป็นคนลงมือฆ่า จงดีใจซะด้วยละ จริงมั้ย !?”
อัครสาวกคนใหม่ ได้ปรากฏตัวยืนอยู่ตรงนี้แล้ว
…………………………………….
ติดตามอัพเดทกับทางผู้แปลได้ที่เพจ https://www.facebook.com/Diamos-519670511704186/
โปรเจคอื่น ๆ (นิยายแต่ง)
"ยินดีต้อนรับสู่ต่างโลก" (แต่งจบแล้ว) https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1699173
"DSU Board" (ยังไม่จบ) https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1765915