| NEKOPOST |
| การแสดงผล |
Heart Gear EP 08 – เรื่องวุ่นวายเล็กๆน้อยๆ
หลังจากที่เลิกเรียนแล้วเมย์รินและเซริสก็ได้เดินออกมาจากโรงเรียนเพื่อที่จะมายังบ้านของเซริสตามที่สัญญาไว้เมื่อตอนกลางวัน
ระยะทางจากบ้านของเซริสไปถึงโรงเรียนนั้นไม่ห่างกันมากนักทั้งสองคนจึงใช้เวลาเดินเพียงไม่กี่สิบนาทีก็มาถึงที่หน้าบ้านได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อเซริสกำลังจะเปิดประตูเพื่อที่จะเข้าไปในบ้านนั้นก็เห็นว่าในบ้านมีคนอยู่จึงรีบวิ่งเข้าไปในบ้านโดยที่ลืมไปเลยว่ามีเมย์รินมาด้วย จนทำให้เมย์รินต้องรีบวิ่งตามเข้าไป และมาพบกับคนคนหนึ่งที่นั่งอ่านหนังสือบนโซฟาอย่างสบายใจ
"พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไรคะ"
"อ่าวเซริส...ยินดีต้อนรับกลับนะ"
ความรู้สึกที่เห็นพี่ชายที่หายตัวไปกลับมาอยู่ที่บ้าน ทำให้เซริสดีใจจนทำอะไรไม่ถูก มีเพียงรอยยิ้มของเอนิออสเท่านั้นที่ยังคงสะท้อนอยู่ภายในดวงตาของเซริส ส่วนเมย์รินที่ตามเซริสมานั้นก็ยืนนิ่งด้วยความงงกับเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้า
เซริสที่เห็นเอนิออสพี่ชายของตนกลับมาก็รีบวิ่งเข้าไปกอดโดยไม่สนใจอะไรเลยแม้แต่น้อย ซึ่งการที่เซริสทำแบบนี้ทำให้เอนิออสรู้สึกตกใจจนหนังสือที่อ่านอยู่หล่นตกไปอยู่ที่พื้น
"พี่กลับมาแล้วไม่เป็นไรนะเซริส"
เมื่อเอนิออสเห็นว่าเซริสเป็นห่วงตนอย่างมากจึงตอบรับความรู้สึกโดยการลูบหัวของเซริสอย่างอ่อนโยนและเช็ดน้ำตาที่ซึมออกมาของเซริสด้วย
"เธอเป็นเพื่อนของเซริสสินะ ขอโทษที ช่วยรอจนกว่าเซริสจะสงบสติอารมณ์ได้ไหม"
เอนิออสมองไปยังเมย์รินเพื่อนสาวของเซริสที่ยืนนิ่งอยู่และพูดบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน และในของทางเมย์รินที่ได้เห็นใบหน้าของเอนิออสกลับมีความรู้สึกที่แปลกประหลาดเกิดขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ พร้อมกับมีคำคำหนึ่งดังก้องขึ้นมาในหัว
'....มาสเตอร์....'
"นี่ได้ยินไหม..."
เนื่องด้วยเมย์รินนั้นยังคงยืนนิ่งไม่ตอบอะไรกลับมาแม้แต่นิด เอนิออสจึงได้เอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้งเพื่อเรียกเมย์รินเพื่อนของน้องสาวที่มาด้วยกันให้รู้สึกตัว
"อ๊ะ...ค่ะ"
เมื่อเมย์รินได้ยินเสียงของเอนิออส จนรู้สึกตัวว่าตนนั้นกำลังถูกเรียกนั้น จึงตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะหันหน้าไปมองที่เอนิออสและตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
"งั้นช่วยไปนั่งรอที่โซฟาตรงนั้นก่อนนะ"
หลังจากที่ได้ยินเมย์รินตอบกลับมาเอนิออสก็ได้ชี้นิ้วไปที่โซฟาเพื่อให้เมย์รินนั่งรอตนและก้มลงเก็บหนังสือที่หล่นอยู่มาวางไว้บ่นโต๊ะก่อนที่จะค่อยๆอุ้มเซริสขึ้นไปที่ชั้นสองของบ้าน
'มาสเตอร์เหรอ...ทำไมเราถึงรู้สึกแบบนั้นกันนะ'
เมย์รินที่นั่งรอเอนิออสและเซริส ก็ได้กลับมาคิดถึงถ้อยคำที่ดังก้องขึ้นมาภายในหัว หลังจากที่ได้เห็นใบหน้าของเอนิออสในตอนแรก
เวลาผ่านไปไม่นานนักเซริสกับเอนิออสก็ได้เดินลงมาจากชั้นสองของบ้านซึ่งเอนิออสนั้นได้เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่แทนชุดที่เลอะน้ำตาของเซริส
"เซริสไปนั่งคุยกับเพื่อนที่มาด้วยกันไปก่อนนะพี่ขอไปทำอาหารก่อน"
"ค่ะ"
เซริสตอบรับคำของเอนิออสที่บอกกับตนไป ก่อนที่เอนิออสจะเดินไปที่ครัวเพื่อทำอาหารและเซริสก็เดินไปหาเมย์รินที่นั่งรออยู่บนโซฟา
"ขอโทษนะที่ต้องให้รอแบบนี้นะเมย์ริน"
"ไม่เป็นไรหรอก...แต่ไม่นึกเลยนะว่าเซรี่จะติดพี่แบบนี้น่ะ"
คำพูดของเมย์รินแทงใจดำของเซริสไปเต็มๆและเนื่องด้วยเหตุการณ์ที่เกิดก่อนหน้านี้ทำให้เซริสหาข้อแก้ตัวให้ตนเองไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
"แล้วมันผิดรึไง"
เซริสที่รู้ตัวว่าไม่ว่ายังไงคงแก้ตัวไม่ได้จึงได้แต่เพียงแค่ตอบกลับเมย์รินไปตรงๆพร้อมกับทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไร
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อยนี่"
"งั้นเมย์รินต้องสัญญานะว่าจะลืมเรื่องเมื่อกี้ทั้งหมด"
เซริสนั้นได้ยกมือขวาที่ประจุเวทสายฟ้าอย่างแรงเข้าไปขึ้นมาพร้อมพูดขอร้องแกมบังคับกับเมย์ริน จนทำให้สัญชาตญาณมังกรของเมย์รินได้เตือนถึงอันตรายระดับชีวิต
'ถ้าไม่สัญญามีหวังโดนช็อตจนความจำเสื่อมแน่ๆ....ไม่สิถึงตายเลยมากกว่า'
"จ้า...สัญญาจ้า...เซรี่"
เมย์รินคิดขึ้นมาในใจก่อนที่จะตอบกลับเซริสไป แต่เซริสนั้นยังไม่ยกเลิกเวทประจุไฟฟ้าที่มือและค่อยๆเอามือเข้ามาใกล้ตัวเมย์รินเรื่อยๆทำให้เมย์รินรู้สึกกลัวจนตัวสั่นและทำอะไรไม่ถูกจนกระทั้งเสียงเอนิออสดังขึ้นมาช่วยชีวิตเมย์รินได้พอดี
"ทั้งสองคน...อาหารเสร็จแล้วนะ"
"ค่า...พี่"
เซริสที่ได้ยินเสียงของเอนิออสก็ได้ตอบกลับพร้อมสลายพลังเวทที่มือออกอย่างรวดเร็วและถอยออกจากตัวของเมย์รินทำให้เมย์รินรู้สึกโล่งใจเป็นที่สุดแต่ก็ต้องกลับมาเสียวสันหลังอีกครั้งจากที่เซริสจะพูดเตือนเมย์รินเป็นครั้งสุดท้าย
"ต้องลืมเรื่องเมื่อกี้ให้หมด...สัญญาแล้วนะ...ไม่งั้นได้กินมื้อนี้เป็นมื้อสุดท้ายแน่"
"อะ...อืม"
หลังจากที่ทั้งสองตกลงกันได้แล้วเซริสก็ได้พาเมย์รินเดินไปที่โต๊ะอาหารที่อยู่อีกห้องเพื่อที่จะได้ไปทานอาหารที่เอนิออสเป็นคนทำ
"เมื่อกี้คุยอะไรกันเหรอทั้งสองคนท่าทางน่าสนุกนะ"
เอนิออสที่เห็นเซริสและเมย์รินที่เดินเข้ามาที่โต๊ะอาหารก็ได้เอ่ยถามออกมาเล่นๆเนื่องด้วยโต๊ะอาหารกับโซฟานั้นอยู่ไม่ห่างกันนักจึงพอที่จะได้ยินเสียงคุยกันเบาๆ
"ไม่มีค่ะ...ไม่มีอะไรทั้งนั้นค่ะ"
เมย์รินตอบกลับเอนิออสไปอย่างรวดเร็วก่อนที่มือของเซริสที่กำลังแตะอยู่บนกลางหลังของตนจะประจุเวทไฟฟ้าขึ้นมาอีกรอบ
"เหรอ...งั้นก็เชิญทานได้เลยนะทั้งสองคน"
"แล้ว คุณพี่ชาย/พี่ ล่ะคะ"
เซริสที่เห็นว่าเอนิออสกำลังจะเดินออกไปด้านนอกห้องจึงได้เอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัยแต่ทางเมย์รินนั้นเอ่ยถามไปด้วยความหวาดกลัวที่จะต้องอยู่กับเซริสตามลำพัง
"ตามสบายเถอะพี่กินมาแล้ว...แต่ถ้ามีอะไรก็เรียกพี่ได้เลยนะ"
เอนิออสได้หันกลับมาเพื่อตอบกลับทั้งสองคนที่เอ่ยถามออกมาก่อนที่เดินออกไปยังโซฟาเพื่อกลับไปนั่งอ่านหนังสืออีกครั้งหนึ่ง
'งานเข้าแล้วสิเรา...'
เมย์รินที่เห็นเอนิออสเดินไปนั่งอยู่ที่โซฟาที่อยู่อีกห้องเป็นที่เรียบร้อยจึงค่อยๆหันหน้ากลับมามองเซริสแต่สิ่งที่เห็นก็คือเซริสที่กำลังทานอาหารที่อยู่บนโต๊ะโดยไม่สนใจเมย์รินเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเมย์รินเห็นว่าเซริสไม่คิดจะทำอันตรายอะไรกับตนอีกแล้วจึงโล่งใจและค่อยๆเริ่มทานอาหารที่เอนิออสทำอย่างสบายใจ
"ขอบคุณมากนะคะ คุณพี่ชาย"
"ไม่เป็นไรๆ นานๆทีจะมีเพื่อนของเซริสมานี่นา"
เมย์รินที่ทางอาหารที่เอนิออสเป็นคนทำจนหมดเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้นก็ได้เดินมาหาเอนิออสที่นั่งอยู่บนโซฟาเพื่อที่จะขอบคุณสำหรับอาหารที่ทำให้ทานซึ่งเอนิออสได้วางหนังสือลงก่อนที่จะตอบกลับเมย์รินไป
"งั้นขอตัวก่อนนะคะ หนูจะพาเมย์รินไปส่งที่บ้านให้นะคะพี่"
"เซรี่..."
'ตาย...ตายแหง'
แต่หลังจากที่บอกขอบคุณได้ไม่นานนัก เมย์รินก็ถูกเซริสพาลากออกไปยังนอกบ้านทันที ทำให้เมย์รินรู้ตัวเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตนต่อไป
"งั้นก็ระวังตัวด้วยนะ"
"ค่า"
เอนิออสได้พูดบอกเซริสที่กำลังจะออกไปยังนอกบ้านเพื่อจะพาเมย์รินไปส่ง ก่อนที่จะกลับมาสนใจที่หนังสือที่กำลังอ่านค้างไว้อยู่อีกครั้ง
"อ๊ะ...เกือบลืม พี่คะงานเลี้ยงเต้นรำจะจัดในอีกสองวันนี้นะคะ"
ประตูที่ปิดไปได้เปิดขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับเสียงของเซริสที่ดังขึ้นมาเพื่อบอกเรื่องสำคัญที่ลืมบอกไปก่อนที่ร่างของเซริสจะหายไปจากประตู
เอนิออสที่ได้ยินสิ่งที่เซริสบอกแล้วจึงเดินมายังประตูหน้าบ้านเพื่อที่จะปิดประตูที่เซริสเปิดทิ้งไว้ ซึ่งก่อนที่จะปิดนั้นเอนิออสก็ได้พูดบางอย่างออกมา
"อีกสองวันสินะ..."
Chapter 8 END